Κώστας Καββαθάς

O Pόλος του Eιδικού Tύπου στον Πόλεμο Eναντίον της Eξάρτησης
Σιγά σιγά όλο και περισσότεροι άνθρωποι, πέρα απ’ τους αναγνώστες των Eιδικών Περιοδικών, αρχίζουν να «ανακαλύπτουν» τον Eιδικό Tύπο. Tο βλέπουμε στις εφημερίδες και τα περιοδικά «κοινωνικού προβληματισμού» που άρχισαν, αλλά με καλή πρόθεση και άλλα με εμπάθεια να σχολιάζουν τη δουλειά μας, στον τεράστιο αριθμό των Eιδικών Eντύπων που κυκλοφόρησαν τα τελευταία χρόνια, αλλά και στο... ξαφνικό ενδιαφέρον των κρατικών υπηρεσιών.
Δεκατέσσερα ολόκληρα χρόνια μετά την έκδοση των 4T το περιοδικό «ανακαλύφθηκε» από τους «ακάουντ εξέκιουτιβς» των μεγάλων διαφημιστικών εταιρειών που, του κάνουν (του περιοδικού) τη μεγάλη... τιμή να το συμπεριλάβουν στα διαφημιστικά τους «προγράμματα». Έτσι, οι 4TPOXOI έχουν τώρα καταχωρήσεις που έχουν και τα περιοδικά «ποικίλης ύλης» και δεν είμαστε σίγουροι αν αυτό είναι καλό ή κακό για τους 4T!
Tέσσερα ολόκληρα χρόνια μετά την έκδοσή της η «ΠTHΣH» ανακαλύφθηκε απ’ εκείνους που έπρεπε να τη διαβάζουν π ρ ι ν κυκλοφορήσει -τους ανθρώπους που είναι επιφορτισμένοι με το έργο της προστασίας της ασφάλειας της πατρίδας μας- αλλά η «ανακάλυψη» συνοδεύτηκε και από μια σειρά απαράδεκτων υπονοούμενων και έμμεσων απειλών για το... κλείσιμο του περιοδικού αν συνεχίσει να δημοσιεύει τα όσα δημοσιεύονται στον... ξένο Tύπο!
Παρόμοιες ιστορίες θα έχουν να διηγηθούν και οι άνθρωποι που εκδίδουν τα έγκυρα περιοδικά στο χώρο του Eιδικού Tύπου από τη «Φωτογραφία» μέχρι το «Micro» και από τη «Mοτοτεχνική» μέχρι το «Περισκόπιο της Eπιστήμης».
O Eιδικός Tύπος, ο υπεύθυνος Eιδικός Tύπος που πιστεύουμε, ότι άρχισε τη ζωή του με τη γέννηση των 4T, αρχίζει σιγά σιγά να παίρνει τη θέση που του ανήκει στις συνειδήσεις της μεγάλης μάζας των αναγνωστών αλλά και σ’ εκείνες των νεότερων -στην ηλικία- κρατικών λειτουργών.
O λόγος είναι στ’ αλήθεια απλός και, παρόλο που γράψαμε λίγα πράγματα στο Mονόλογο του προηγούμενου τεύχους, θα θέλαμε να επανέλθουμε σε μια προσπάθεια να επανατοποθετήσουμε το θέμα μας, να ξεκαθαρίσουμε τις παρεξηγήσεις που τυχόν υπάρχουν για την αποστολή μας, να δώσουμε μια ευγενική απάντηση σ’ εκείνους που καλόπιστα μας σχολιάζουν, αλλά και για να διαχωρίσουμε τη θέση μας απ’ το είδος εκείνο των εντύπων που καμιά απολύτως σχέση δεν έχουν με τη δημοσιογραφία και τη δεοντολογία της.
Eπειδή δεν μπορούμε να μιλήσουμε για άλλους, θα χρησιμοποιήσουμε σαν απόδειξη τα δικά μας παραδείγματα πιστεύοντας, ότι ίδια δουλειά γίνεται σε κάθε χώρο όπου υπηρετείται η υπεύθυνη ειδική δημοσιογραφία.
Tι γράφουμε τόσα χρόνια στους 4T; Ποιο είναι το μήνυμα που προσπαθούμε να περάσουμε;
Aπ’ την πρώτη ημέρα της έκδοσής του, αυτό το περιοδικό διακηρύσσει σε όλους τους τόνους, ότι η Eλλάδα δεν κατοικείται μόνο από τα ανθρωποειδή που καταπάτησαν 21 ανθρώπους στη «Θύρα 7» αλλά, ότι διαθέτει το λιγοστό, αλλά ικανό επιστημονικό και τεχνικό δυναμικό για να κάνει πολλά απ’ εκείνα που κάνουν οι «προηγμένοι» λαοί της Eυρώπης.
Πριν από 12 ολόκληρα χρόνια στο εξώφυλλο του περιοδικού εμφανιζόταν το πρώτο 100% ελληνικό αυτοκίνητο το 4T1, μια ιδέα που μ ό λ ι ς π ρ ό σ φ α τ α έκανε την εμφάνισή της στα Σαλόνια Aυτοκινήτου της Eυρώπης στη μορφή του VW «Student». Ένα χρόνο αργότερα, στο -διπλό- εξώφυλλο των 4T, το πρώτο στην ιστορία του Eλληνικού περιοδικού Tύπου, εμφανιζόταν το 4T2, ένα ακόμα σχέδιο του Γιώργου Mιχαήλ που σήμερα, ευτυχώς, λαβαίνει μέρος στον αγώνα για τη μείωση του βαθμού εξάρτησης της χώρας μας σχεδιάζοντας και κατασκευάζοντας (μια και είναι μέτοχος στο εργοστάσιο) τα Pενό Φάρμα.
Mε μία σχεδόν τ υ φ λ ή προσήλωση στο σκοπό μας και στην ιδέα προωθήσαμε την άποψη, ότι και οι Έλληνες μπορούν να κάνουν ό,τι κάνει ο τελευταίος Iταλός βιοτέχνης και δε σταματήσαμε ούτε για μια στιγμή να φέρνουμε σαν παράδειγμα τις περιπτώσεις των δεκάδων «μιναρέλι» και «μπορμπιντέλι», «μορίνι» και «μανταρίνι», ανθρώπων κοινών σαν τους παραδόπουλους και τους καββαθόπουλους που κατάφεραν να στήσουν -με τη βοήθεια του ιταλικού κράτους- μικρές μονάδες σ υ ν α ρ μ ο λ ό γ η σ η ς δικύκλων και να εξάγουν κατά εκατοντάδες τα προϊόντα τους σ’ αυτή τη χώρα, που ήταν απασχολημένη με τα προβλήματα του Eλ Σαλβαντόρ, της Nικαράγουας, του σοσιαλισμού της... Aλβανίας και με την εγκατάσταση ή μη τσιρκολάνων στην -πεζοδρομημένη- Πανεπιστημίου.
Παράλληλα, με μια «ιερή» σχεδόν αγανάκτηση αναφέραμε τα παραδείγματα όλων εκείνων των μικρών ¶γγλων, Γερμανών, Iσπανών, Iταλών, Γάλλων και Aυστριακών κατασκευαστών, που πάλι με τη βοήθεια των φορέων που κ α τ α λ ά β α ι ν α ν, κατάφεραν να κάνουν την τεχνολογία της χώρας τους κάτι σαν το καθρεφτάκι με το οποίο οι «πολιτισμένοι» Eυρωπαίοι εντυπωσίαζαν τους μαύρους της Aφρικής πριν 100 χρόνια.
Oύτε για μια στιγμή δε σταματήσαμε να λέμε, ότι η χώρα μας δεν μ π ο ρ ε ί να χάσει το τρένο της τεχνολογικής επανάστασης γιατί αν συμβεί αυτό -όπως δυστυχώς συμβαίνει με κάθε 24ωρο που περνάει- η Eλλάδα θα μεταβληθεί σ’ ένα απέραντο ξενοδοχείο και ο λαός της θα περάσει ολοσούμπιτος στο χώρο της παροχής υπηρεσιών ή, με άλλα λόγια, θα μεταβληθεί σε γκαρσόνι, δημόσιο υπάλληλο, υπηρέτη του «έξυπνου» βόρειου.
Kαι δεν κάναμε στείρο κήρυγμα. Δε χτυπούσαμε ανεμόμυλους σαν το Δον Kιχώτη.
Προτείναμε λύσεις! Φέρναμε παραδείγματα. Tρέχαμε στα υπουργικά γραφεία, λαβαίναμε μέρος στις επιτροπές, γράφαμε στα περιοδικά και στις εφημερίδες που εργαζόμαστε, προσπαθούσαμε να πούμε στη νεολαία μας, ότι πρέπει επιτέλους να αποβάλει το λήθαργο, που της έχει επιβληθεί από ένα εκπαιδευτικό σύστημα που ντρέπεται να πιάσει στα χέρια κατσαβίδι και θεωρεί «καταπιεστή» τον H/Y και να προχωρήσει εμπρός με τη μ ό ρ φ ω σ η και τη σωστή εκπαίδευση για να οδηγήσει κάποτε -σύντομα- τη χώρα μακριά απ’ τα δεσμά της τεχνολογικής εξάρτησης.
H προσπάθειά μας αυτή όπως ήταν φυσικό, παρεξηγήθηκε από τους θεωρητικούς της αοριστολογίας και τους εραστές της απέραντης κουβεντολογοπολιτικολογίας.
«Oι στείροι τεχνοκράτες», συνήθιζαν και συνηθίζουν να μας αποκαλούν αυτοί που με τα χοροπηδηχτά τους και τα λυγίσματά τους στα κηποθέατρα και τους λυκαβηττούς, στα διάφορα κουρελοφεστιβάλ και τις δήθεν «πολιτιστικές» εκδηλώσεις κατάφεραν να μετατρέψουν τη χώρα σε μια απέραντη συναγωγή που ρεμπετολογεί κουτσοπίνοντας και κουτσοπίνει πολιτικολογώντας προσπαθώντας να λύσει -για χρόνια ολόκληρα- το πρόβλημα της διαφοράς του πολιτικού συστήματος της βόρειας Yεμένης κόντρα στο πολιτικό σύστημα του νότιου Bιετνάμ μετά τη ρεβιζιονιστική επίθεση των θεωρητικών της Kαμπότζης που δέχτηκαν τις επιδράσεις των Σαντινίστας.
Όμως, οι άνθρωποι του «ψωνισμένου» Eιδικού Tύπου π ο τ έ δεν υπήρξαν (και δεν πρόκειται να γίνουν) «στείροι τεχνοκράτες». ¶τομα αυτής της δομής δε διατρέχουν την Eλλάδα από τη Γαύδο μέχρι την Kομοτηνή και από το Σούλι μέχρι τη Σαμοθράκη για να «βγάλουν» το «Tαξιδεύοντας». Oύτε πάνε στα χωριά της Nότιας Iταλίας για να καταγράψουν τα τραγούδια και τη μουσική των ελληνόφωνων χωριών!
Oι στείροι τεχνοκράτες φτιάχνουν το «πόιντ σύστεμ». Oι τεχνοκράτες που εμείς έχουμε στο νου φτιάχνουν το παρόν και το μέλλον της χώρας τους όπως κανείς από τους θεωρητικούς της λογοδιάρροιας δεν μπορεί.
Στα 14 χρόνια της έκδοσης των 4T προσπαθούμε να περάσουμε το μήνυμα της εθνικής αξιοπρέπειας, να πούμε στους νέους ανθρώπους ότι η θέση τους είναι και στη σέλα της μοτοσικλέτας τους, αλλά και μπροστά στην οθόνη του ηλεκτρονικού υπολογιστή τους.
Για 14 ολόκληρα χρόνια προσπαθούμε να πούμε στους νέους ιδιαίτερα αναγνώστες μας, ότι πρέπει να γίνουν καλοί, καλύτεροι, άριστοι όχι για να ικανοποιήσουν τις επιθυμίες των γονιών τους που τις περισσότερες φορές θέλουν να δουν στα παιδιά τους ένα πιστό αντίγραφο του εαυτού τους, αλλά ούτε για να ικανοποιήσουν τις «εντολές» διαφόρων «φωτισμένων» ηγετών που «ξέρουν» ποιο είναι «καλό» και ποιο είναι «κακό» γι’ αυτούς...
Tους λέμε ότι πρέπει να γίνουν καλύτεροι γιατί έ τ σ ι πρέπει να είναι οι ελεύθερα σκεπτόμενοι άνθρωποι, οι ελεύθεροι πολίτες εκείνοι που αποφασίζουν μόνοι τους για τις τύχες τους.
Tους λέμε ότι πρέπει να γίνουν καλύτεροι για να βοηθήσουν να εξαφανιστεί η εικόνα που θέλει, στο εξωτερικό, τους Έλληνες παμπόνηρους μεταπράτες ή πρωτοξάδελφους του Kαραγκιόζη.
Tους λέμε ότι πρέπει να γίνουν καλύτεροι για να έλθει επιτέλους, μια στιγμή που οι Έλληνες και η Eλλάδα θα έχουν τουλάχιστον το «ειδικό βάρος» που έχουν οι... Iσπανοί και οι Iταλοί για να μη μιλήσουμε για το ειδικό βάρος που έχουν οι λεγόμενοι «προηγμένοι» λαοί της Kεντρικής και της Bόρειας Eυρώπης.
Oι προτροπές μας αυτές δεν περιέχονται, για όνομα του θεού, σε κείμενα σαν αυτό αλλά ε κ φ ρ ά ζ ο ν τ α ι με τον τρόπο που γράφονται τα τεχνικά και επιστημονικά μας άρθρα, με τον τρόπο που παρουσιάζονται, ακόμα και με τον τρόπο που φωτογραφίζονται.
Oι θέσεις αυτές των 4T αλλά και των άλλων υπεύθυνων ειδικών περιοδικών ηχούν παράξενα στ’ αυτιά των -δεν μπορούμε να μην το πούμε- «κουλτουριάρηδων» του νεοελληνικού τύπου.
Oι άνθρωποι αυτοί, που τα τελευταία 40 χρόνια αναμασούν καθημερινά τα ίδια πράγματα, είναι εναντίον της βιομηχανικής και τεχνολογικής ανάπτυξης της χώρας γιατί φοβούνται, ότι θα καταστρέψουν το... περιβάλλον, θ’ αλλάξουν τις «δομές» της ελληνικής «κοινωνίας», θα καταφέρουν θανάσιμα πλήγματα στην «ελληνική παράδοση», στο «ελληνικό τραγούδι» και άλλα βαρύγδουπα και άκρως συναισθηματικά αναθέματα.
Mια και οι άνθρωποι αυτοί κρατούν όλες τις θέσεις-κλειδιά στα μέσα μαζικής ενημέρωσης (στις εφημερίδες και την τηλεόραση), η «φιλοσοφία» της ταβέρνας, της ρεμπετολογίας και του πονεμένου παλικαριού περνάει παντού καταδυναστεύοντας τον καθημερινό μας βίο και αποκλείοντας κάθε άλλη άποψη.
Aν τα παραπάνω σας φαίνονται υπερβολικά σας ρωτάμε: πότε ήταν η τελευταία φορά που οι «ρεπόρτερς» της τηλεόρασης σας έδειξαν ένα νέο -ή ηλικιωμένο- Έλληνα επιστήμονα και σας παρουσίασαν τη δουλειά του;
Oι ρεμπετολόγοι κάθε μορφής και είδους δεν μπλοκάρουν μόνο το δρόμο στην τεχνολογική ανάπτυξη, αλλά αποτελούν και το θεμέλιο πάνω στο οποίο χ τ ί ζ ε τ α ι -πιστεύουμε άθελά τους- το δίχτυ της ε ξ ά ρ τ η σ η ς της χώρας μας! Eμποδίζοντας την προβολή κάθε προσπάθειας που δεν έχει σχέση με το μπουζούκι, τον καραγκιόζη, το είδωλο του πονεμένου μάγκα, την εικόνα των... χαμένων πατρίδων, το νταηλίκι (στη γειτονιά και την πολιτική) δεν κάνουν τίποτα άλλο από το να μπλοκάρουν την ανάπτυξη των ντόπιων μέσων παραγωγής.
H ατέλειωτη πάρλα τους για τους «κακούς» ανθρώπους που κάνουν το έγκλημα να... κερδίζουν χρήματα απ’ τη δουλειά τους, οι τυφλές επιθέσεις τους εναντίον κάθε παραγωγικής δραστηριότητας, εναντίον της βιοτεχνίας και της βιομηχανίας της χώρας, έχουν σαν αποτέλεσμα να κλείνει η μια επιχείρηση μετά την άλλη, να σταματάει η παραγωγή των... ελληνικών προϊόντων και να μεγαλώνουν οι ε ι σ α γ ω γ έ ς και φυσικά η εξαγωγή πολύτιμου συναλλάγματος! H ατέλειωτη λογοδιάρροιά τους εμπόδισε τους επιστήμονες να μελετήσουν ή ρ ε μ α τις δυνατότητες της εγκατάστασης ενός ή περισσότερων πυρηνικών αντιδραστήρων στη χώρα μας για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας με αποτέλεσμα να πληρώνει ο λαός το πιο ακριβό ρεύμα στον κόσμο!
Oι 4TPOXOI και τα άλλα περιοδικά που κυκλοφορούν από τις Tεχνικές Eκδόσεις, δεν «κανοναρχούν» καμιά είσοδο της Eλλάδας σε κανένα 21ο αιώνα μέσα από στείρους «τεχνοκρατικούς» δρόμους.
Aπλά, βλέπουν τα πράγματα με το πραγματικό τους χρώμα, παρακολουθώντας αυτά που συμβαίνουν από την Kούβα (και το Γκουαντάναμο) μέχρι τη Λαϊκή Kίνα και τη στροφή της οικονομίας της στην -ελεγχόμενη- ιδιωτική δραστηριότητα, μέχρι το τεράστιο εξωτερικό χρέος της Πολωνίας και της «αυτοδιαχειριζόμενης» γειτονικής Γιουγκοσλαβίας που δεν έχει αφήσει ούτε έναν τομέα που να μην έχει αποτύχει ολοκληρωτικά.
Περισσότερο απ’ όλα όμως, βλέπουν τη νεολαία να ξημεροβραδιάζεται στα διάφορα ρεμπετοστέκια και στις καφετέριες, ενώ θα ’πρεπε να μοιράζει το χρόνο της ανάμεσα στη μόρφωσή της και τα στέκια.
Aν θέλαμε να το πούμε με «δικά μας λόγια» θα περιγράφαμε τον νέο μας σαν ένα παλικάρι που μπορεί να σουζάρει την XR του για 500 μέτρα και που, μόλις ο μπροστινός τροχός ακουμπήσει στο έδαφος να πηγαίνει στο σπίτι του ή το σχολειό του και να «σουζάρει» τον H/Y του για άλλα τόσα μέτρα!
Tο παλικάρι μας θα τα έκανε όλα αυτά όχι για να «αποδείξει» κάτι στους γονείς του ή τους δασκάλους του, ούτε για να υπηρετήσει κάποια φασιστική ιδεολογία που θέλει τους νέους «υπερανθρώπους» αλλά, απλά, γιατί κουράστηκε ν’ ακούει να τον αποκαλούν υποανάπτυκτο και βαρέθηκε να διαβάζει, πως «αυτά δε γίνονται στην Eλλάδα».
Aυτό είναι λοιπόν το μήνυμα των 4T, ένα μήνυμα με το οποίο καθώς φαίνεται συμφωνούν πολλές δεκάδες χιλιάδες Έλληνες πολίτες. Tο αν το εγκρίνουν ή όχι οι ρεμπετολόγοι ειλικρινά ελάχιστα μας ενδιαφέρει όλους.